Historia naszej parafii1

Powstanie Kościoła i jego zarys historyczny

W okresie nadania Krapkowicom praw miejskich (1275r.) wybudowano kościół parafialny na tym samym miejscu, na którym istniał kościół drewniany. Jest to przekaz pokoleniowy, nie ma na ten temat żadnego zapisu kronikarskiego. Wspomina się, że przed wybudowaniem kościoła krapkowiczanie uczęszczali do kościoła w Otmęcie, wsi położonej po prawej stronie Odry.

Wybudowany kościół parafilany poświęcony został Św. Mikołajowi. Do roku 1738 należał do dekanatu głogóweckiego. Do parafii krapkowickiej należały wsie: Żywocice, Steblów i Pietnia. Kościół zbudowany w stylu póżnogotyckim, obronnym, gdyż był związany z wybudowanym obok zamkiem. Początkowo był dwunawowy. Z tego okresu pochodzą kamienne sklepienia krzyżowo-żebrowe znajdujące się w prezbiterium. Na przełomie XIV i XV wieku dokonano w nim wielu zmian. Wójt Piotr Tymchin z Borzegniewu ufundował Kaplicę Różańcową poświęconą Bogu Ojcu, NMP i Trzem Królom, później Bożemu Ciału.

Prawdopodobnie fundator i jego małżonka zostali pochowani w tejże kaplicy. Na zewnątrz kościoła osadzony został gargulec (Ansetztraufe) w kształcie wilka, stanowiący wylot rynny odprowadzającej wodę deszczową z dachu. Zaś płaskorzeźba, przedstawiająca postać Chrystusa, została wmurowana z okazji Tysiąclecia Chrztu Polski.

Gdy zwiększyl się stan liczebny mieszkańców parafii, zaistniała konieczność przebudowy kościoła. W połowie XVI wieku powiekszono go od strony południowej przez dobudowanie trzeciej nawy i chóru. Powiększono także prezbiterium. W nawie północnej założono lożę kolatorską (wydzielone miejsce dla fundatorów-ofiarodawców) na piętrze otwartą o wnętrza kościoła z przedłużeniem na zakrystię. Fundatorem przebudowy był rycerz Hans von Redern, o czym świadczy jego płyta nagrobna i godło oraz nagrobek jego żony, prawdopodobnie i matki, a także ołtarz rodzinny von Redern. Napis wykonany na płytach nagrobnych w tłumaczeniu brzemi:

"Rok 1586 dnia 12 maja został pochowany w Krapkowicach szlachetny, dostojny Pan Jans von Redern i Hartmannsdorf na Rozkochowie i Krapkowicach w wieku 53 lat. Bogu łaska" - "Rok stanie szlachetna, cnotliwa Pani Anna, urodzona Login, małżonka (ślubna pani) szlachetnego, dostojnego Pana Hansa von Redern, ustanowionego pułkownika na Węgrzech, niemieckiego rycerza ponad 200 sztandarów". Na antepedium (dolna zasłona ołtarza okrywająca z przodu dolną część nagrobka, rzeźbiona w kamieniu, późnorenesansowa), dwa aniołki trzymają zatarte juz tablice oraz płaskorzeźbione herby.

16 czerwca 1722 roku w ieście wybuchł ogromny pożar, który m.in. strawił równiez kościół parafialny oraz plebanię. Proboszczem był wówczas ks. Franciszek Major. Z jego inicjatywy i starań, a także pomocy zamożnych rodzin i wielu okolicznych fundatorów w ciągu 16 lat kościół odbudowano, przywracając mu całkowicie poprzedni wystrów. W roku 1783 zamontowano organy. W 1738 r. kardynał Sinzendorf powołał dekanat krapkowicki, któremu podporządkowane zostały: krapkowice, Otmęt, Brożec, Wlace, Komorniki i Racławiczki.

Dla upiększenia kaplicy poświeconej NMP, w roku 1882 wmontowano do okien dwa witraże obrazujące Św. Dominika i Św. Henryka. W roku 1896 kościół został odrestaurowany. Zmieniono wejście, ławki i stacje drogi krzyżowej. Zlikwidowano trzy ołtarze; zakupiono główny ołtarz, fundatorem był Rudolf Halama. Część pieniędzy na zakup drogi krzyżowej podarowała Anna Cebulla. W roku 1901 umieszczono figury czterech Ewangelistów. Był to dar księżnej Frideriece von Haugwitz.

W czasie I wojny światowej miasto jak i parafia nie doznały większych szkód. W latach Kulturkampfu, a szczególnie w okresie hitleryzmu (1933-1945), działalność duszpasterska kościoła katolickiego była coraz bardziej utrudniona. W czasie II wojny światowej skonfiskowano na cele wojenne dzwony. Nowe dzwony sprowadził w roku 1949 ks. Wacław Schenk, który w czasie poważnej choroby ks. proboszcza Tobiasa administrował parafią. Ks. Schenk był proboszczem tylko półtora roku. pod koniec II wojny światowej, w czasie walk o Krapkowice, wystrzał artyleryjski zniszczył barokową kopułę wieży kościelnej, którą zrekonstruowano i osadzono na wieży 13 września 1990 roku. Ks. proboszcz Paweł Tobias w okresie swego duszpasterstwa (1905-1948) przeżył dwie wojny światowe. Kościół parafialny zawdzięcza mu bardzo wiele.

W roku 1909 dokonano elektryfikacji kościoła, w 1932 jego odnowy, następnej w 1945, zaraz po zakończeniu działań wojennych. Dobrym gospodarzem był także ks. proboszcz Stanisław Niesporek (1950-1984). Przeprowadził tynkowanie kościoła, plebanii i zabudowań gospodarczych. Urządził kaplice poświęcone Św. Marii Goretti i Św. Judzie Tadeuszowi, nadał prezbiterium nowy kształt, dokonał wymiany drzwi kościelnych, wyłożenia granitem wnetrza przedsionka i frontalnej części plebanii, sprowadził do kościoła witraż Matki Boskiej Różańcowej, urządził drugą zakrystię oraz wystarał się o potrzebne salki parafialne i ich umeblowanie. Był wieloletnim dziekanem dekanatu krapkowickiego.

Od roku 1985 do 2015 proboszczem parafii był ks. Edgar Loch. W czasie jego duszpasterzowania przeprowadzono wiele prac konserwatorskich i architektonicznych. Zmieniono malaturę wewnętrzną kościoła, zachowując oryginalną barwe na kamiennych sklepieniach krzyżowo-żebrowych w prezbiterium, przebudowano salki katechetyczne, dokonano rekonstrukcji kopuły wieży kościelnej, zmieniono pokrycie dachu przez nałożenie blachy miedzianej, odnowiono tynki ścian zewnętrznych kościoła, plebanii i salek katechetycznych, dokonano gazyfikacji kościoła i plebanii, wymieniono ławki, położono kostkę granitową wokół kościoła. Od 1 lipca 2015r. funkcję proboszcza pełni ks. Krzysztof Pustelak.

Plebania

Zawiązana jest z historią kościoła. pierwszy budynek zbudowano w roku 1330. Data ta wymieniona jest w roku 1696; według tego źródła plebania była prostą drewnianą chatą. Spłonęła ona w czasie pożaru miasta w 1722 roku. Odbudowano ją równocześnie z kościołem. Posiadała murowany parter i drewniane piętro. W XIX wieku dobudowano mansardę dla wikarego. Obecna plebania zbudowana została w 1893 roku.

Siostry zakonne

Pierwszą żeńską osadę klasztorną założoną w parfii Krapkowice w roku 1866, sprowadzając z zakony sióstr Zgromadzenia św. Elżbiety w Nysie trzy siostry do pielęgnowania chorych w szpitalu, znajdującym się na przedmieściu, przed bramą głogowiecką. Kiedy na przełomie 1893/1894 wybudowano nowy szpital na 30 łóżek, zaistniała potrzeba zwiększenia liczby sióstr zakonnych do 15. Staraniem ks. proboszcza Edwarda Jakischa i Zgromadzenia wybudowano dla sióstr nowy budynek, znajdujący się bezpośrednio przy szpitalu i urządzono w nim kaplicę ku czci św. Elżbiety.

Około 1910 r. zorganizowano Katolicki Dom Związkowy w budynku podarowanym przez Annę Cebulla. Założono w nim również ochronkę wyznaniową, prowadzoną przez siostry zakonne. Uległa ona likwidacji w 1941r. Zaraz po wojnie siostry zakonne mieszkały prz ulicy Głębokiej i Prudnickiej. W sierpniu 1954 r. siostry wywieziono do Gostynia Wielkopolskiego. Powrót ich nastąpił w styczniu 1957r. do budynku przy ul. Sądowej. Urządzono w nim kaplicę Św. Józefa, którą poświecono w roku 1958.

Cmentarz

W dawnych czasach cmentarze zakładano przeważnie wokół kościołów lub na przylegających do nich terenach. Tak było i w Krapkowicach. Z uwagi na lokalizację kościoła parafialnego w Karpkowicach, cmentarz założono w 1811 roku na obrzeżu miasta, a w 1927 roku powiekszono do obecnej wielkości. Przeznaczony był do wspólnego uzytku przez katolików i protestantów. W 1881 roku zbudowano kostnicę. Obecny cmentarz jest cmentarzem komunalnym, posiadającym kaplicę pełniącą funkcję kostnicy.

Na tym cmentarzu pochowani zostali proboszczowie:

• ks. Edward Jakisch (1850-1894)
• ks. Jan Scholz (1894-1905)
• ks. Paweł Tobias (1905-1950)
• ks. Stanisław Niesporek (1950-1984)
• ks. Edgar Loch ( 1985-2015)

Spoczywaja tam również ciała niemieckich i polskich ofiar III Powstania Śląskiego (1921).

Informacje ogólne

Liczba parafian: 6318 osób

Kościoły:

• kościół Parafialny pw. św. Mikołaja
• kościół pw. Miłosierdzia Bożego

Kaplice:

• w klasztorze Sióstr św. Elzbiety - kaplica pw św. Józefa
• do dnia 30.06.2010 r - w szpitalu przy ulicy kozielskiej - kaplica pw. najświętszego Serca Pana Jezusa (zamknięta z dniem przeniesienia szpitala do drugiej dzielnicy Krapkowic - Otmętu).

Ulice należące do parafii: Azalii, Basztowa, Bursztynowa, Bzów, Cicha, Czecha, Drzymały, Dzierżonia, Dworcowa, Fabryczna, Głęboka, Głowackiego, Kamienna, Kołłątaja, Konopnickiej, Kościelna, Kościuszki, Kolejowa, Kozielska, Krasińskiego, Kusocińskiego, Kwiatowa, Limanowskiego, Lompy, Marusarzówny, 1 Maja, Mieszka I, Mimozy, Młyńska, Moniuszki, Narcyzów, Odrzańska, Opolska, Orkana, Os. Fabryczne, Os. 1000-lecia, Parkowa, Pocztowa, Portowa, Prudnicka, Os. Powstańców Śląskich, Pułaskiego, Pstrowskiego, Rodzinna, Różana, Rybacka, Rynek, Sądowa, Sienkiewicza, Słoneczna, Słowackiego, Sportowa, Staszica, Stokrotek, Szkolna, Tulipanów, Wolności, Wodna, Wyzwolenia, Zamkowa.